Regulacje i Standardy Dotyczące Rękawic Antyprzecięciowych: Wyjaśnienie norm bezpieczeństwa i certyfikacji

Wstęp

Rękawice antyprzecięciowe są niezbędnym elementem ochrony osobistej w wielu branżach. Aby zapewnić odpowiednią ochronę, rękawice te muszą spełniać określone normy i regulacje. Dzięki postępowi technologicznemu, obecne normy i regulacje dotyczące tych rękawic zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa. Zrozumienie tych norm jest kluczowe do dokonania świadomego wyboru. W tym artykule szczegółowo omówimy najważniejsze międzynarodowe i krajowe standardy dotyczące rękawic antyprzecięciowych, które są niezbędne do zrozumienia przez każdego użytkownika.

1. Zrozumienie Standardów i Norm

Rękawice antyprzecięciowe stanowią istotny element ochrony osobistej w wielu branżach. Aby zapewnić ich skuteczność, istotne jest zrozumienie norm i regulacji, które określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa i jakości tych produktów. Standardy i normy dotyczące rękawic antyprzecięciowych są ustalane przez różne organizacje międzynarodowe i krajowe, aby zapewnić jednolitą ochronę i jakość. Dwa główne systemy norm to EN 388 (Europa) i ANSI/ISEA 105 (Stany Zjednoczone).

• EN 388 (Europa): Ten europejski standard określa wymagania dla rękawic chroniących przed zagrożeniami mechanicznymi, w tym przecięciami. Ten standard określa wymagania i metody testowania rękawic w zakresie odporności na przecięcia, ścieranie, przekłucie, i rozdzieranie. W szczególności, odporność na przecięcia jest klasyfikowana w skali od poziomu A do F, gdzie F oznacza najwyższą ochronę. Testowanie odbywa się przez pomiar odporności materiału rękawicy na przecięcie przez obrotowe ostrze pod określonym naciskiem. Wynik jest określany na podstawie liczby obrotów ostrza potrzebnych do przecięcia materiału.
  • Zakres: Norma ta dotyczy rękawic ochronnych przed zagrożeniami mechanicznymi, w tym przecięciami, ścieraniem, przekłuciem i rozdzieraniem.
  • Metody testowania:
    • Przecięcie: Używa się obrotowego ostrza, które przesuwa się po materiale rękawicy. Test mierzy ilość obrotów potrzebnych do przecięcia materiału. Wprowadzono również test oparty na metodzie TDM (ISO 13997), który mierzy siłę w niutonach potrzebną do przecięcia materiału.
    • Ścieranie: Mierzy się liczbę cykli potrzebnych do przetarcia materiału.
    • Przekłucie: Ocena opiera się na sile potrzebnej do przebicia materiału szpiczastym obiektem.
    • Rozdzieranie: Mierzy się siłę potrzebną do rozerwania materiału.
  • Oznaczenia: Rękawice są klasyfikowane od A do F w zależności od ich odporności na przecięcia, przy czym F oznacza najwyższy poziom ochrony.

• ANSI/ISEA 105 (Stany Zjednoczone): Amerykański standard, który określa poziomy wydajności dla rękawic w zakresie ochrony przed przecięciami i innymi zagrożeniami. Ten standard określa poziomy wydajności dla rękawic w zakresie ochrony przed przecięciami i innymi zagrożeniami. Odporność na przecięcia jest oceniana na skali od poziomu A1 do A9, gdzie A9 oznacza najwyższą ochronę. Testowanie w tym przypadku polega na pomiarze siły potrzebnej do przecięcia materiału rękawicy przy stałym nacisku.
  • Zakres: Standard określa ogólne wymagania dotyczące rękawic ochronnych, w tym ocenę odporności na przecięcia.
  • Metody testowania:
    • Przecięcie: Wykorzystuje liniowy test przecięcia, gdzie mierzy się siłę (w gramach) potrzebną do przecięcia materiału przy użyciu ostrza pod zmiennym naciskiem.
  • Oznaczenia: Poziomy odporności na przecięcia są oznaczone od A1 do A9, gdzie A9 oznacza najwyższą odporność.

• ISO 13997: Jest to międzynarodowa norma, która określa metodę testowania rękawic antyprzecięciowych i ich odporność na przecięcie. Jest często stosowana w połączeniu z normą EN 388.
  • Zakres: Jest to międzynarodowa norma skupiająca się na metodzie testowania odporności na przecięcia rękawic.
  • Metoda testowania: Wykorzystuje cięcie ostrzem pod zmiennym naciskiem, mierząc siłę potrzebną do przecięcia materiału (w niutonach).

2. Testowanie i Ocena Odporności na Przecięcia

• Metoda Testowania wg EN 388:

W ramach normy EN 388, rękawice są testowane za pomocą obrotowego ostrza pod określonym naciskiem. Testuje się używając obrotowego ostrza oraz metody opartej na standardzie ISO 13997 (test TDM). W pierwszym przypadku, odporność na przecięcia oceniana jest na podstawie liczby obrotów ostrza, które jest potrzebne do przecięcia materiału rękawicy. W drugim przypadku, używa się progresywnego nacisku ostrza do momentu przecięcia materiału. Wynikiem testu jest wartość od A do F, gdzie F oznacza najwyższą odporność na przecięcia. Kluczową metodą stosowaną w ramach tego standardu jest tzw. test ostrzem obrotowym (Couptest). Test ten polega na umieszczeniu próbki materiału między obrotowe ostrze i podkład, po czym ostrze obraca się aż do przecięcia materiału. Ilość obrotów, potrzebna do przecięcia, przeliczana jest na poziomy odporności od A do F.

• Metoda Testowania wg ANSI/ISEA 105:

Testowanie polega na pomiarze siły potrzebnej do przecięcia materiału rękawicy przy stałym nacisku. Odporność na przecięcia kategoryzowana jest na skali od A1 do A9, gdzie A9 wskazuje na najwyższą odporność.W tej metodzie stosuje się liniowy ruch ostrza pod zmiennym naciskiem. Poziomy wydajności są określane od poziomu 0 do 9, gdzie 9 oznacza najwyższą odporność. W tym teście stosuje się ruchome ostrze, które przesuwa się wzdłuż materiału rękawicy pod zmiennym naciskiem. Siła potrzebna do przecięcia materiału mierzona jest w gramach (od 200 do ponad 6000 gramów) i przypisuje się odpowiedni poziom ochrony od A1 do A9.

Podsumowanie

Znajomość i zrozumienie tych norm i standardów jest niezbędna dla wyboru właściwych rękawic antyprzecięciowych, które zapewnią optymalną ochronę w danych warunkach pracy. Każda z tych norm ma swoje unikalne metody testowania i kryteria oceny, które są kluczowe do oceny jakości i bezpieczeństwa rękawic. Wybierając rękawice, ważne jest, aby zwrócić uwagę na oznaczenia zgodne z wymaganymi normami, co zapewni użytkownikom pewność, że wybrany produkt spełnia międzynarodowe standardy bezpieczeństwa.